agnesemargot

Jestem właścicielką wszelakich dziwactw. W miarę upływu lat, obserwuję ich nasilenie. I coraz większy spokój duszy. I wyrzuty sumienia nic a nic mnie nie gniotą. Do zdziwaczałości zaraz się przyznam i co kto pomyśli - nie moja rzecz. Dużo mam na głowie, więc nauczyłam się ustalać priorytety. Większość moich działań wiąże się z przebywaniem i rozmową z ludźmi. Ja bardzo ludzików lubię. Ale zdarza mi się często telefonów nie odbierać (na najbliższych mam specjalny sygnał, żeby nie było). M. woła często Aga, telefon Ci dzwoni! Niechaj dzwoni, ja na rozmowę ochoty nie mam, jak cos ważnego, to się człek będzie kilka razy dobijał. Na towarzyską wyglądam, ale zdarza mi się tez drzwi od domu nie otwierać, jak się z nikim na wizytację nie umawiałam. Często wystaję w przerwach sama z kawą i papierosem. Muzyka daje mi poczucie izolacji. Oddaj mi samotność mą - Bajor zna się na rzeczy. Nos wściubiam w książki albo gazety, nie w sprawy innych ludzi. Nie bardzo mnie obchodzi co kto robi, z kim i d...

Dzień zapowiadał się spokojnie. Po pracy do fryzjera, by ogarnął trochę człowieka. Tyle co siadam na fotelu, w pełni zrelaksowana, w zaprzyjaźnionym salonie, z kawką w dłoni. Weszło małżeństwo z dzieckiem. Pan chciał się obciąć, ale na podany czas oczekiwania zaniemówił. Tak przynajmniej z Kachą myslałyśmy początkowo. No przy moich kudłach schodzi, może się klient oczekujący w kolejce nieźle wkurzyć. Zrozumiałe. Ale żona krzyczy: Proszę wezwać pogotowie!!! Kacha rzuciła farbę i wybiegła z ich dziecięciem na zewnątrz, by oszczędzić maluchowi stresu. Ja 112. Facet umiera, tu i tu, nieprzytomny. Żona w międzyczasie czasie krzyczy, że to koniec. A oni tam mi setki pytań zadają. Kur.. ON UMIERA! SZYBKO! Na co wywiadowca:  Z kolegą pani nie rozmawia! - Przepraszam, ale on naprawdę umiera! Dogadaliśmy się w końcu, ja cały czas w jednej ręce telefon, drugą reanimacja. Pozycja boczna ustalona. Nadciśnienie tętnicze, żona krzyczy, że ona chora na padaczkę. Panie, wiem żem grzeszna, ale pom...